بازی درمانی

بازی درمانی: دنیایی از بازی برای التیام ذهن و روح

بازی درمانی (Play Therapy) نوعی روش درمانی است که از بازی به عنوان ابزار اصلی برای کمک به کودکان در حل مشکلات عاطفی و رفتاری، رشد مهارت‌های اجتماعی و ارتقای سلامت روان آنها استفاده می‌کند. این روش درمانی برای کودکان در هر سنی، از نوپا تا نوجوان، و با طیف وسیعی از مشکلات، از جمله اضطراب، افسردگی، تروما، مشکلات رفتاری و اختلالات یادگیری، قابل استفاده است و درمانگر در کنار دیگر روش‌ها و تکنیک‌های درمانی به کودک کمک می‌کند تا احساسات خود را بشناسد و بتواند آن‌ها را مدیریت کرده و ویژگی‌های روانی خود را بشناسند. 

بازی‌درمانی یک رویکرد درمانی است که از بازی به عنوان ابزاری برای کمک به کودکان و گاهی بزرگسالان در بیان احساسات، افکار و مشکلات خود استفاده می‌کند. در این روش، بازی به عنوان یک زبان طبیعی برای کودکان عمل می‌کند و به آنها کمک می‌کند تا احساسات خود را بیان کنند، مشکلات را پردازش کنند و راه‌حل‌هایی برای مسائل خود پیدا کنند. زیرا کودکان در زمان بازی احساسات خود از قبیل غم، خوشحالی، ترس، خشم، شرم، احساس گناه و … خود را بهتر بیان می‌کنند.بازی‌درمانی معمولاً توسط متخصصان بهداشت روان مانند روانشناسان، کاردرمانگران و مشاوران اجرا می‌شود و به کودکان کمک می‌کند تا از طریق بازی، با مشکلات عاطفی، رفتاری و شناختی خود مقابله کنند.

برای دریافت نوبت مشاوره در واتساپ کلیک کنید

در بازی درمانی چه اتفاقی می‌افتد؟

 در طول جلسات بازی درمانی، کودک در فضای امن و حمایتی  کلینیک وارش تشویق می‌شود تا آزادانه بازی کند. این بازی می‌تواند شامل هر چیزی باشد که کودک از آن لذت می‌برد، مانند بازی با اسباب‌بازی‌ها، نقاشی کشیدن، ساختن و سازه، یا بازی‌های نقش‌آفرینی.

درمانگر بازی به عنوان راهنما در کنار کودک حضور دارد و از طریق مشاهده بازی او، به درک دنیای درونی کودک، احساسات، افکار و تجربیات او می‌پردازد.

مزایای بازی درمانی چیست؟

بازی درمانی دارای مزایای متعددی برای کودکان و نوجوانان است که برخی از آن‌ها عبارتند از:

• بهبود سلامت روان:

بازی درمانی می‌تواند به کاهش اضطراب، افسردگی، علائم PTSD و سایر مشکلات سلامت روان در کودکان کمک کند.

• بیان احساسات و افکار:

بازی درمانی به کودکان کمک می‌کند تا احساسات و افکار خود را که ممکن است نتوانند به طور مستقیم بیان کنند، از طریق بازی بیان کنند.

• کاهش استرس و اضطراب:

فعالیت‌های بازی می‌توانند به عنوان ابزارهایی برای کاهش استرس و اضطراب در کودکان عمل کنند و به آن‌ها کمک کنند تا با موقعیت‌های دشوار بهتر مقابله کنند.

• بهبود مهارت‌های اجتماعی و خانوادگی:

بازی درمانی فرصت‌هایی را برای کودکان فراهم می‌کند تا مهارت‌های اجتماعی خود مانند همکاری، اشتراک‌گذاری و حل تعارض را تمرین و بهبود بخشند.

• افزایش خودآگاهی و اعتماد به نفس:

از طریق بازی و موفقیت در فعالیت‌های مختلف، کودکان می‌توانند خودآگاهی بیشتری پیدا کنند و اعتماد به نفس خود را تقویت کنند.

• تقویت عزت نفس:

بازی درمانی می‌تواند به کودکان در افزایش اعتماد به نفس و احساس ارزشمندی خود کمک کند.

• پردازش تجربیات تروماتیک:

بازی درمانی می‌تواند به کودکان کمک کند تا تجربیات تروماتیک یا آسیب‌زا را پردازش کرده و با آن‌ها روبرو شوند.

• بهبود مهارت‌های شناختی:

بازی‌درمانی می‌تواند به تقویت توانایی‌های شناختی مانند حل مسئله، تفکر انتقادی و برنامه‌ریزی کمک کند.

• کاهش مشکلات رفتاری:

با پردازش احساسات و مشکلات از طریق بازی، کودکان می‌توانند رفتارهای ناپسند را به مرور زمان کاهش دهند و رفتارهای مثبت‌تری را توسعه دهند.از طریق بازی، کودکان می‌توانند مکانیسم‌های مقابله‌ای جدید و نحوه تغییر جهت دادن رفتارهای نامناسب را بیاموزند

• بهبود عملکرد تحصیلی:

بازی درمانی می‌تواند به کودکان در تمرکز بیشتر، افزایش انگیزه و بهبود عملکرد تحصیلی آنها کمک کند.

• افزایش خلاقیت:

بازی درمانی می‌تواند به کودکان در شکوفایی خلاقیت و تخیل خود کمک کند.

برای دریافت مشاوره و نوبت در روبیکا کلیک کنید

تفاوت بازی و بازی درمانی:

• هدف:

بازی‌های معمولی بیشتر برای سرگرمی و لذت انجام می‌شوند، در حالی که بازی درمانی هدفی خاص دارد و برای کمک به کودک در حل مشکلات و ارتقای سلامت روان او طراحی شده است.

• ساختار:

بازی‌های معمولی می‌توانند بدون ساختار و خودجوش باشند، در حالی که بازی درمانی معمولاً توسط یک درمانگر آموزش دیده هدایت و ساختارمند می‌شود.

• تمرکز:

بازی‌های معمولی می‌توانند بر جنبه‌های مختلفی مانند تخیل، خلاقیت و مهارت‌های حرکتی تمرکز داشته باشند، در حالی که بازی درمانی بر روی موضوعات خاص عاطفی یا رفتاری تمرکز دارد که کودک با آنها دست و پنجه نرم می‌کند.

• نقش بزرگسال:

در بازی‌های معمولی، نقش بزرگسال معمولاً محدود به مشاهده یا مشارکت خنثی است، در حالی که در بازی درمانی، درمانگر نقش فعالی در هدایت بازی و کمک به کودک در رسیدن به اهداف درمانی ایفا می‌کند.

جهت دریافت مشاوره در ایتا کلیک کنید

بازی درمانی سبک ها و روش های مختلفی دارد که بیشتر به تشریح ان ها میپردازیم

بازی درمانی میتواند دستوری باشد یعنی درمانگر با تشریح یک دستورالعمل کودک را به سمت هدف درمانی مورد نظر هدایت نماید. در طول این روش درمانگر نظارت و کنترل زیادی بر کودک دارد و او را در مسیر هدف درمانی حفظ می کند.

بازی در مانی می تواند کودک محور باشد یعنی دستور و خط مشی بازی از طرف درمانگر تعیین نمیشود و کودک است که بازی و نحوه انجام آن را انتخاب می کند و حتی درمانگر نیز گاهی جز این بازی قرار می گیرد.

اینکه کدام رویه برای درمان انتخاب شود به ارزیابی های انجام شده از کودک و نیاز های او بستگی دارد.