گفتاردرمانی، یا آسیبشناسی گفتار و زبان، رشتهای از علوم توانبخشی است که به بررسی، تشخیص و درمان اختلالات ارتباطی، اختلالات درکی، اختلالات صوت و مشکلات بلع میپردازد.
گفتاردرمانگران، متخصصان بالینی هستند که با افراد در هر سنی که با مشکلات گفتاری، زبانی یا بلع مواجه هستند، کار میکنند.
گفتار درمانگران به درمان کودکانی می پردازند که در درک و بیان زبان مادری یا استفاده صحیح از گفتار دچار مشکل هستند و نیز بزرگسالانی که به هر دلیلی توانایی گفتاری خود را از دست داده اند.
هدف گفتار درمانی، کمک به افراد برای برقراری ارتباط موثر و ارتقای کیفیت زندگی آنها است که در موارد زیر میتوان از آن یاد کرد:
این شامل بهبود مهارت های گفتاری، زبانی و بلع، و همچنین استفاده از ابزارهای کمکی و جایگزین ارتباط (مانند زبان اشاره یا سیستم های ارتباط تصویری) می شود.
این شامل آموزش مهارت های درک مطلب، دستور زبان، واژگان و گفتگو می شود.
این شامل آموزش نحوه تنفس صحیح، استفاده از تارهای صوتی و تولید اصوات گفتاری می شود.
این شامل آموزش نحوه بلعیدن امن و موثر غذا و مایعات می باشد.
برخی از شرایط شایع که می تواند منجر به نیاز به گفتار درمانی شود عبارتند از:
علت اصلی همه اختلالات گفتاری در مغز می باشد .
در کودکانی که به اختلالات ژنتیکی مانند انواع سندروم ها و مشکلات متابولیک مبتلا می باشند و حتی کم کاری والدین در برقراری ارتباط با کودکان و تنبیه هایی که باعث ایجاد استرس و ترس در کودکان می شود ،بخشی از مغز که با گفتار در ارتباط است به نوعی آسیب می بیند و منجر به اختلال گفتار می گردد.
هر چه در سنین پایین تر به گفتار درمانی مراجعه شود طبیعتا احتمال بهبود کودک سریعتر و بیشتر است.و اگر این اقدام را با تاخیر انجام دهیم سن طلایی یادگیری می گذرد و مشکلات روانی مانند؛ استرس و افسردگی که به سبب عدم توانایی ارتباط موثر ایجاد می شود را به دنبال دارد.
شرکت طراحی سایت : ره وب